| Bugünkü Eskişehir ili, Eski ve Orta çağlarda Yunanca Dorylaion, Latince Dorylaeum ismi ile tanınan bir kentti. Arap kaynaklarında ise şehrin adı Darauliya, Adruliya ve Drusilya olarak verilmiştir. Dorylaion, antik kaynaklarda önemli yolların kavşak noktasında kaplıcaları ile ünlü, ticaret ile zenginliğe kavuşmuş bir Frigya (Phrygia) şehri olarak geçer ve şehrin kurucusu olarak Eretrialı Doryleos gösterilir. Özellikle Bizans çağında önem kazanan kentte imparator Justinianos'un yazlık sarayının varlığından söz edilir. 19. yüzyılda birçok gezgin ve bilim adamı, bölgeye yaptıklan gezilerin ve araştırmaların sonucunda Eskişehir'in 3 km. kuzeydoğusunda, Porsuk Çayı'nın kuzeyinde yer alan bugünkü adıyla Şarhöyük ören yerinin antik Dorylaion şehri olduğunu saptamışlardır. Burası 17 m. yüksekliğinde, 450 m. çapında Orta Anadolu'nun orta büyüklükteki höyüklerinden biridir. Burada 1989 yılında itibaren Kültür Bakanlığı ve Anadolu Üniversitesi adına Prof, Dr. A. Muhibbe Darga başkanlığında bir ekip tarafından arkeolojik kazılara başlanmıştır. Halen devam etmekte olan kazılarda, höyükte şimdilik Osmanlı Döneminden ilk Tunç Çağı'na kadar geri giden sürekli bir yerleşmenin olduğu saptanmıştır. Dorylaion - Şarhöyük, Bizans'ın Selçuklulara karşı korunmasında büyük rol oynamış ancak 1176'da Selçuklu Sultanı II. Kılıçaslan'nın Bizans İmparatoru Manuel Komnenos'u mağlup etmesinden sonra kent, Selçukluların egemenliği altına girmiştir. Bundan sonra uzun bir zaman yıkık ve terkedilmiş olan Dorylaion-Şarhöyük'ün yakınında, harabenin güneyinde yeni bir yerleşme kurulmuştur. W. M. Ramsay'in bildirdiğine göre, büyük olasılıkla Dorylaion harabelerine Eskişehir adı verilmiş ve bu ad o zamandan günümüze uzanmıştır. |
Bitki Örtüsü
İç Anadolu stepleri, Kuzey Anadolu ve Batı Anadolu ormanları, Eskişehir'in bitki örtüsünü oluşturur. Sündiken Dağları'nın, Porsuk Vadisi'ne bakan güney yamaçlarında, 1000 metreden sonra meşe çalılıkları, daha sonra da bodur meşeler görülür. 1300 metreden sonra yer yer kara çamların göze çarptığı Sündiken Dağları'nın, Türkmenbaba, Eşekli Türkmen Tepesi ve Bozdağ'ın Sakarya Vadisi yönü incelenirse, (özellikle Tandırlar Dağküplü Köyleri arası çok sıktır) karaçamla kaplı olduğu gözlenir. Burada karaçamların arasında, kızılçamlar da görülür. Taştepe ve Mihalıççık civarına kadar sarıçamlar yer alır. Yapıldak civarındaki çam ormanları arasında, yüksek meşeler görülür. Eskişehir'in güneyindeki platolarda ve Çifteler Ovası'nda orman yoktur fakat karakteristik step bitkileri vardır. Sarısu Porsuk Vadisi'nin bitki örtüsünü, yumak, yavşan ve kekik oluşturur. Porsuk ve Keskin Dereleri'nin kenarlarındaki bitki örtüsü ise, söğütler, kavaklar, karaağaçlar ve koruluklardan oluşur. YABANIL HAYAT
ilin kuzeyinde yer alan Çatacık ormanları yabanıl hayat bakımından oldukça zengindir. Porsuk, Seydisuyu ve Sakarya Nehri ile, Sarıyar ve Porsuk Barajlarında bol miktarda sazan, yayın, karagöz gibi tatlısu balıkları bulunur, Sivrihisar yakınlarındaki Yakapınar ve Balıkdamı da gerek göçmen kuşlara barınak olması, gerekse yabanıl hayat açısından oldukça önemlidir. Koruma Sahaları
Eskişehir Mihalıççık, Alpu ve Sarıcakaya Yaban Hayatı Koruma Sahası
Kuzeyi Mahmuthisar, Sarıyar Barajı, Gökçekaya Barajı ve Sakarya Nehri'nin güney kıyısını takiben Mayıslar Köyü, güneyi ise Kozlu, Çardak, Bahçekuyu, Ağaçhisar. Yukarıdereköy, Kozlubel, Sepetçi, Tandır ve Yarımca Köylerini birleştiren hat. Batısı Yarımca, Dağküplü'den Mayıslar Köyü. Doğusu Kozlu, Gözeler, Obruk, Mahmuthisar'ı takiben Sarıyar Barajı güney kıyısı.
Eskişehir Günyüzü - Kayakent Yaban Hayat Koruma Sahası
Batısı Sakarya mahallesi, Musluk Boğazı mevkii, yolu takiben Karacaören Köyüne kadar; Kuzeyi Karacaören Köyünden başlayarak yolu takiben Kuzuören Köyü, Selbelik, Üçcevizler sırtını takibe-den stabilize yol. Kayakent - Gümüşkonak asfaltının kesiştiği noktaya kadar; Doğusu Kayakent - Gümüşkonak asfaltı, Karaağaç Ağılı mevkii, Sakarya Nehrinin birleştiği yere kadar. Güneyi Çakmak Yaylası yolu, Sakarya Nehrini takiben Sakarya Mahallesi arasında kalan saha.
Eskişehir Sivrihisar - Balıkdamı Yaban Hayat Koruma Sahası
Kurtşeyh - Ahiler yolu. Karaçayır mevkii. Sakarya Nehri Karabent köprüsü; buradan Balıkkaya sırtı. Kurtşeyh Köyüne ulaşan yol arasında kalan saha.
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
